Rajd - dzień drugi

Sobota, 13 czerwca 2015 · dodano: 13.06.2015 | Komentarze 0

Pokaż trasę GPS

Dziś grupa jakaś bardziej energiczna. Do tego popadało w nocy i piaski w lesie nie były tak nieprzyjazne jak wczoraj.

Rajd - dzień pierwszy

Piątek, 12 czerwca 2015 · dodano: 12.06.2015 | Komentarze 0

Pokaż trasę GPS

Pierwszy dzień rajdu pracowników. Udany, spodziewałem się słabszej fizycznie grupy, ale jestem pod wrażeniem.

Krynica Morska - Kąty Rybackie - Krynica Morska

Poniedziałek, 1 czerwca 2015 · dodano: 01.06.2015 | Komentarze 0

Pokaż trasę GPS

Krynica Morska - Kąty Rybackie - Krynica Morska

Niedziela, 24 maja 2015 · dodano: 25.05.2015 | Komentarze 0

Uczestnicy:

Pokaż trasę GPS
Początek drogi lasem bardzo męczący. Co chwilę trafialiśmy w piasek. Momentami rower trzeba było przeprowadzać. Dość uciążliwe, bo takie kawałki zdarzały się dość często. O dziwo wzdłuż drogi na jednym z drzew wisi tabliczka sugerująca, że jest to droga przyjazna dla rowerów. Co więcej jest to też jakiś rowerowy szlak.


Krynica Morska w stronę Kątów © sirmicho

Potem robi się ciut lepiej. Wyjeżdża się nawet na moment na szeroki szuter.


Kąty Rybackie - widok na morze © sirmicho

Ale trudy zostały na końcu wynagrodzone kiedy dotarłem do Rezerwatu Kormoranów. Magiczne miejsce. Już podjeżdżając pod górkę w pobliżu siedlisk tych ptaków słychać nasilające się ich odgłosy. Aż w końcu trafiasz w sam środek. Na wysokich łysych drzewach mieści się cała masa gniazd. Na niebie co rusz przelatuje kormoran. Jedynym minusem jest zapach jaki temu towarzyszy... No, nie był za przyjemny.


Rezerwat Kormoranów © sirmicho

Do Krynicy wróciliśmy już  prostą drogą. Asfaltem.

Żródło Marii

Niedziela, 3 maja 2015 · dodano: 03.05.2015 | Komentarze 0

Uczestnicy:

Tradycyjnie jeden z pierwszych wypadów z żoną to wycieczka do Źródła Marii. W związku z budową PKM straszliwie zdewastowany fragment czarnego szlaku wśród torów. Na szczęście z drugiej strony torów leśne ścieżki nienaruszone.

Po drodze spotkałem kumpla ze studiów, który z narzeczoną wybrał się na wycieczkę na niedawno zakupionym rowerze.

KaszebeRunda 2014

Niedziela, 25 maja 2014 · dodano: 25.05.2014 | Komentarze 0

Uczestnicy:

Wielkanocna pięćdziesiątka

Niedziela, 20 kwietnia 2014 · dodano: 20.04.2014 | Komentarze 0

Uczestnicy:

Po skromnym (bo w planach jak zwykle było obżarstwo) śniadaniu wybraliśmy się na spalanie. Trasa podobna do tej, którą pokonałem ostatnio z bracholem, ale ze zmodyfikowaną końcówką.

Pogoda z początku zapowiadała się świetnie, ale okazało się w trakcie jazdy, że jednak dość mocno wieje. Na odkrytych terenach potrafiło wyziębić.

Kondycyjnie bez żadnego problemu. KaszebeRunda (120 km) to będzie pikuś.

Pokaż trasę GPS

Trzy Rzeki

Niedziela, 6 kwietnia 2014 · dodano: 06.04.2014 | Komentarze 0

Dziś wyciągnąłem brata na wycieczkę do Trzech Rzek. Dawno mnie tam nie było, a bardzo lubię to miejsce.

Rundka z bratem

Niedziela, 23 marca 2014 · dodano: 23.03.2014 | Komentarze 1

Przedpołudniowa rundka z bratem. Postanowiłem trochę braciszka przewieźć, żeby wiedział co to jazda na rowerze bez dzieci - tym bardziej, że wyraził chęć uczestnictwa w KaszebeRunda w tym roku. Dawał radę.

Trasa była lekko zmodyfikowaną wersją tego co kuzyn mi zaaplikował kiedy to ja zaczynałem swoją przygodę rowerową.

Dość chłodno dziś, a na dodatek na początku w mżawce. Pod koniec za to wiatr dawał się we znaki.

Oto ślad z dzisiaj:
Pokaż trasę GPS

Po Kaszubach

Niedziela, 25 sierpnia 2013 · dodano: 26.08.2013 | Komentarze 4

Brat z rodzinką spędza wczasy na Kaszubach, więc pomyślałem, że go odwiedzę.
Zaplanowałem trasę (z pomocą Turysty, dzięki) i w drogę.
Pokaż trasę GPS

AKT I - DOJAZD

Jechało się bardzo dobrze, pomijając fakt, że łańcuch od początku zachowywał się dziwnie. Czułem, że co jakiś czas o coś zahacza. Nie znalazłem przyczyny (choć jakoś specjalnie się na tym nie skupiałem) i jechałem tak aż do celu. Trasa przebiegała pod znakiem asfaltów, ale zdarzały się też i odcinki terenowe. Jak chociażby las od Skrzeszewa Żukowskiego do Majdanów. Niby las, niby teren, ale śmigało się szybciej niż niejednym asfaltem. Świetna droga. Przed wyjazdem z lasu zrobiłem sobie dłuższy postój.

Przed Majdanami © sirmicho

Ruch samochodowy o tej porze był znikomy, także warunki do jazdy mialem komfortowe. Nie licząc oczywiście faktu, że bolały mnie plecy i siedzenie, ale to wina źle ułożonego siodełka. Od czasu zerwania śruby mocującej nie mogę dojść do optymalnego ustawienia. A nawet zaczynam się zastanawiać czy nie mam za małej ramy.

Z Roztoki miałem pojechać inną drogą niż pierwotnie zaplanowaną, ale wygląda na to, że wprowadzając poprawki do trasy zapomniałem o tym odcinku. W wyniku czego przejechałem się kawałek piaszczystą drogą (ale nie było tak źle) tylko po to, żeby trafić komuś na gospodarstwo. Trzeba było improwizować. Zawróciłem i odbiłem na zachód. Trafiłem w końcu na wojewódzką drogę i tam już ekspresowym tempem dojechałem do miejsca, w którym planowo miałem wyjechać.

Dalej specjalnie nic ciekawego się nie działo. Do momentu wjazdu do lasów za Wielkim Podlesiem. Byłem w okolicy parę lat temu (nie na rowerze) i dobrze pamiętałem, że w lesie jest sporo piasku. W końcu to las iglasty. W związku z tym jechało się nie najciekawiej, ale też tragedii nie było. W końcu wyjechałem na asfalt i zrobiłem zdjęcie pod tablicą kierującą do ośrodka, w którym właśnie kilka lat temu byłem.

Debrzyno © sirmicho

Za chwilę byłem już na miejscu. Dokładnie o godzinie dwunastej. Zgodnie z planem.

AKT II - NA MIEJSCU


Ośrodek wypoczynkowy Politechniki Gdańskiej wygląda jakby czas się w nim zatrzymał. I to w latach siedemdziesiątych. Wszystko tam przypominało wyglądem ośrodki peerelowskie. Oczywiście, na szczęście, w miarę odnowione. Co nie oznacza, że było tam kiepsko. Fajne miejsce, cisza i spokój. Wypocząć można.

Na miejscu wita mnie brat, za chwilę dołączam do reszty rodzinki. Filip, chrześniak, chwali się jak jeździ na rowerze. A jeździ od... wczoraj. Niesamowite, że niektórzy uczą się jeździć na rowerze kilka miesięcy (ja), a niektórzy pojmują to w tydzień (Filip). Nie umiał jeszcze jeździć w linii prostej, no ale przecież nie można wymagać za dużo, to dopiero drugi dzień.

Przed obiadem idziemy z dzieciakami i bratem (na nowym rowerze) na krótką przejażdżkę. Przedtem jednak przyglądam się łańcuchowi. Dostrzegam wreszcie powód dziwnych przeskoków. Łańcuch zahacza o fragment wózka. Nie wiem jak i dlaczego. Spróbowałem odgiąć kolizyjny frgament wózka, choć nie liczyłem na sukces. NA wszelki wypadek założyłem jeszcze łańcuch odwrotnie i nasmarowałem go. Odpukać, ale warunki jezdne się poprawiły.

Ruszamy na wycieczkę. Wjeżdżamy w las, gdzie piaszczystymi dróżkami brniemy twardo przed siebie. Filip co rusz zalicza glebę, ale dzielnie za każdym razem zbiera się do kupy i jedzie dalej.

Na szlaku nad jeziorem Jelenim © sirmicho

W końcu odbijamy w prawo i trafiamy na czerwony szlak wzdłuż jeziora Jeleniego. Jak się okazuje szlak nie jest wytyczony z myślą o rowerzystach. Wąsko i sporo korzeni, a do tego momentami stromo.

Jezioro Jelenie © sirmicho

W końcu udaje się dotrzeć do ośrodka, gdzie wszyscy idziemy na obiad. A na obiadek rosołek oraz kotlet schabowy z kapustą i ziemniakami. Kotletem będzie mi się odbijać przez połowę drogi do domu, ale co tam. Smaczny był.

AKT III - POWRÓT


Objedzony i zaopatrzony na powrót (uzupełniona woda i banan) zbieram się w drogę do domu. Brat decyduje się towarzyszyć mi przez chwilę. Jedziemy razem do Wąglikowic, gdzie rozdzielamy się. Kieruję się na Kościerzynę. Ruch samochodowy o tej porze znacznie się nasilił i już wiedziałem, że powrót nie będzie tak przyjemny. Dodatkowo ochłodziło się i wiało dość mocno prosto w twarz. Marny zwiastun.

W Kościerzynie zjeżdżam na brukowaną ddr, ale wbrew pozorom jedzie się nim bardzo wygodnie. W końcu muszę jednak opuścić ddr i zjeżdżam na lewo... wprost na ul. Kolejową. Po jakimś czasie jazdy tym czymś przypomniałem sobie, że emonika wspominała mi o tej drodze i jej opinia była bardzo, ale to bardzo nieprzychylna. Teraz wiedziałem już czemu. Droga jest szeroka, leży na niej sporo kamieni, ale niestety przez cały czas (a było to jakieś 8 km) mocno nierówna. Tyłek domagał się już, wręcz krzyczał, żebym przestał jechać. I faktycznie w pewnym momencie robię przerwę, bo szału można dostać.

Wykończony docieram wreszcie do Gołubia, gdzie droga jest już porządna. Ale od tego momentu dołącza nowy element - podjazdy. Na całe szczęście widoki są przednie i w części rekompensują moje fizyczne wyczerpanie.

Gołubie © sirmicho

Kawałek dalej jest jeszcze piękniej. Na wylocie z Krzesznej są tak piękne widoki, że robię sobie tam najdłuższy postój. Kładę się wygodnie na trawce i konsumuję banana, delektuję się powietrzem i widokami.

Krzeszna © sirmicho

Krzeszna © sirmicho

Krzeszna, widok na jezioro Ostrzyckie © sirmicho

Niestety sielanka nie może trwać wiecznie, zwłaszcza, że jeszcze spory kawałek przede mną. W sumie dalej nie ma się co specjalnie rozpisywać. Sił już nie miałem ale jakoś brnąłem przed siebie. Ruch samochodowy nie ustępował, a do tego zaczynało powoli się ściemniać.

Wreszcie docieram do domu, dokładnie o godzinie dwudziestej. Zgodnie z planem.